Vier mannen werken als monniken in tempels van staal en beton, zij voeren elke dag dezelfde mechanische rituelen uit in stilte en eenzaamheid. De ruimte delend met hun eigen spoken.
Deze vier mannen voorzien onbewust in de basis voor de hele keten van creatie, transport, marketing en vernietiging van de objecten die onze obsessieve levensstijl voeden. De objecten die we elke dag nodig denken te hebben, beginnen en eindigen hun reis in geïsoleerde en spookachtige industriële en wetenschappelijke locaties.
Er is een generatie die in hun leven veel spullen heeft verzameld, het punt van verzadiging ver voorbij. Zij groeiden op in de gloriedagen van commerciële televisie en zijn de eerste generatie die ervan verlost is. Door internet. Nu zijn ze veertigers en zoeken ze naar een uitweg.
