Hij werd bij het grote publiek bekend als Gerrie van Boven van ‘New Kids’, en speelde daarnaast in talloze andere films en series, zoals ‘Van God los’, ‘Flikken Maastricht’ en de Netflix-serie ‘Undercover’. Daarnaast was hij presentator voor de VPRO en Veronica, en is hij maker. Tim Haars, zowel vorig jaar als deze editie aanwezig op Beholders, vertelt over zijn liefde voor documentaires, Beholders en het filmmakers-vak. “Het liefst wil ik álles zien.”

Vorig jaar was je al op Beholders en heb je samen met filmmaker Remy Cadier zelfs een beeldverslag, ‘Behold’, gemaakt over het festival. Hoe kwam je hier terecht?
“De manier waarop ik bij Beholders betrokken ben geraakt, is typerend voor dit festival. Willem en Mark, de grondleggers van Beholders, kwamen mij persoonlijk opzoeken in Amsterdam. Ze stonden voor mijn deur en ik merkte meteen: dit zijn mensen op een missie. Het feit dat ze persoonlijk kwamen, is niet gebruikelijk in deze wereld.”

Waarom niet?
Vaak worden dit soort dingen geregeld door een management dat minder betrokken is bij een evenement. De organisatoren van Beholders houden zelf van documentaires en maken dit festival heel erg vanuit de vraag ‘hoe zou mijn ideale festival eruit zien?’ Daardoor blijven ze heel dicht bij zichzelf. En dat is aanstekelijk: iedereen binnen het festival doet het. Er is daarom weinig ruis. Zelfs de sponsoren passen bij het festival.”

Is dat persoonlijke volgens jou typisch voor Beholders?
“Ja, het persoonlijke, maar ook het gezamenlijke. Je doet het heel erg met z’n allen; dat is hun werkwijze. Zij hadden een plan toen ze voor mijn deur stonden, maar ze luisteren en kijken ook constant naar wat jij als maker wil. Ze brengen iedereen met elkaar in contact, met steeds de vraag: wat willen jullie? Hoe zien jullie dat voor je?”

Documentaire is een vorm die heel compleet is. Je ziet dingen vaak in al hun puurheid.

Heeft dat er mede toe geleid dat je er dit jaar weer bij bent?
“Wat er tussen Beholders en mij is ontstaan, kun je omschrijven als een goed huwelijk. Voor mij is mijn aanwezigheid een fijne manier om de documentaires van het festival te zien, de sfeer te proeven en de makers te spreken. Voor Beholders is het fijn dat ik, als maker, met frisse ogen naar het festival kijk en dat ik als enigszins bekende persoon mijn netwerk kan aanspreken om het festival meer bekendheid te geven. Wat Mark en Willem kwamen vertellen, klonk meteen goed. Ik hou van documentaires. Ik zit zelf ook in die hoek en vind het mooi om verhalen te vertellen. Documentaire is een vorm die heel compleet is. Er wordt, afhankelijk van de maker, niet veel weggelaten. Je ziet dingen vaak in al hun puurheid.”

Wat is volgens jou de kracht van Beholders?
“Die zit in de diversiteit. Vorig jaar heb ik zo’n beetje het hele festival meegemaakt. Al die verschillende documentaires, maar ook de gesprekken achteraf. Juist het feit dat het allemaal anders is, maakt het zo mooi. Neem een documentaire als ‘Beautiful things’, die werd vertoond op de openingsavond. Dat was gewoon kunst; daar draaide het meer om de vorm dan om het verhaal. De muziek, de beelden, en naderhand het gesprek met de maker… echt geweldig. Een documentaire als ‘Viva Cuba Libre’, waarin rappers gevolgd worden die met hun muziek politiek bedrijven, brengt een heel ander gevoel teweeg dan ‘Het geheim van de rij’, waarin we een soort romantisch verhaal te zien kregen over brood en de manier waarop dat ambachtelijk gemaakt wordt. En ‘Hoe Nikita een paard kreeg’, waarin een Amsterdams meisje gevolgd wordt, brengt wéér een heel ander verhaal. Juist al die verschillende verhalen maken het sterk.”

De kracht van Beholders zit in de diversiteit. Al die verschillende documentaires, maar ook de gesprekken achteraf. Juist het feit dat het allemaal anders is, maakt het zo mooi.

“Daarnaast vind ik het mooi dat de makers er zo bij betrokken worden. Als je makers bij elkaar zet, dan ontstaat er al snel iets nieuws. Zo kan een avond in De Afzakkerij, het café op De Noordkade, het begin zijn van weer een nieuw idee. De Noordkade is een mooi festivalhart: het is een hele goeie plek om na te praten. Doordat daar zoveel ruimte voor is, ontstaat een grote betrokkenheid bij het festival en bij elkaar. In Amsterdam heb je de FilmHallen, maar De Noordkade in Veghel is daar het grote broertje van. Niet het kleine broertje nee, het gróte. Die industriële sfeer en al die verschillende zalen, prachtig!”

Wat is je bijzonder bijgebleven van vorig jaar?
Heel veel, want alles doet iets met je op zijn eigen manier. Maar als ik iets moet noemen, zijn het twee gesprekken. Het eerste was een gesprek met Giorgio Ferrero, de Italiaanse maker van de film ‘Beautiful Things’. Hij was zó ‘begeistert’; echt geweldig. Met hem heb ik uitgebreid gesproken over het traject: hoe heeft hij die film gemaakt, en waarom? Wat heeft hem geïnspireerd? Het was echt een gesprek als makers onder elkaar. Maar ook het gesprek met Nikita, de hoofdrolspeelster uit ‘Hoe Nikita een paard kreeg’ is me erg bijgebleven. Die documentaire was juist niet gestileerd, maar zó oprecht en zó dicht op de huid. Het was supergek: ik kende haar niet, maar door de documentaire had ik het gevoel dat dat wel zo was.”

Wat kunnen we dit jaar van jou verwachten tijdens Beholders?
“Mijn rol dit jaar is misschien wel het best te omschrijven als gewoon ‘er zijn’. Ik ben erbij, ik draag het festival een warm hart toe, ik wíl erbij zijn, maar ik ben ook uitgenodigd om erbij te zijn. Dus dat is een goeie combi. Het liefst wil ik álles zien. Ik sta open voor alle documentaires. Recensies zeggen mij weinig, want je weet nooit wat jou raakt. Een documentaire als ‘Well Fed’, die vorig jaar speelde, gaat over de voedselproblematiek. Maar wat mij daar vooral in raakte, zijn de leefomstandigheden van de mensen in Bangladesh. Zo haalt iedereen er op zijn eigen manier iets uit.”