De 34-jarige Pablo woont op een afgelegen plek in Uruguay, midden in de natuur, waar hij zich bezighoudt met het stoken van drank en het maken van geluidsopnames op een oude cassetterecorder. Maar hij heeft ook tijd voor zijn vrienden Valeria en Oscar, met wie hij wandelingen maakt, kampeert, in de zee zwemt, naar rockconcerten gaat en veel lol heeft, al dan niet onder invloed van drank en marihuana.
Wat hun activiteiten bijzonder maakt, is dat ze alle drie blind zijn, iets waar ze zelf grapjes over maken, maar verder geen speciale aandacht aan geven – net als filmmaker Antón Terni. Hij legt hun wederwaardigheden vast met humor en liefde voor de personages, oog voor de schoonheid van de omgeving, en een cameravoering en kadrering die de beelden een speelfilmachtige kwaliteit geven.
De minimalistische maar effectieve geluidsscore maakt de wereld van de blinde vrienden bijna tastbaar. Meer dan over blind zijn, gaat de poëtische en tegelijk realistische film over vriendschap, de waarde van samenzijn en kleine momenten van intens geluk.
