Toen Joe Feingold, een 91 jaar oude overlevende van de Holocaust, hoorde dat zijn favoriete lokale radiozender muziekinstrumenten inzamelde voor de schoolkinderen van New York, besloot hij dat de tijd daar was om afstand te doen van de viool die hij zeventig jaar gekoesterd had. Joe had de viool in 1946 bemachtigd, waar hij hem geruild had tegen een pakje sigaretten toen hij in een kamp voor ontheemde mensen zat in Zeilsheim, in de buurt van Frankfurt in Duitsland. De viool vormde een krachtige en emotionele herinnering van de vooroorlogse tijd met zijn Joodse familie in Polen. Een leven vol muziek, vooral dankzij zijn moeder. De Tweede Wereldoorlog heeft de familie uit elkaar geslagen en veel familieleden hebben de oorlog niet overleefd.
De toegewijde staf van de school koos de twaalfjarige Brianna Perez als degene die op de viool van Joe zou mogen spelen. Deze jonge muzikante vindt rust in het spelen op de viool, tussen haar uitdagingen en in moeilijke tijden. In juni 2015 ontmoeten Joe en Brianna elkaar voor de eerste keer, als Joe haar uitnodiging aanneemt om haar school te bezoeken en haar te komen horen spelen op zijn viool. In een emotionele ontmoeting speelt Brianna een liedje dat zijn moeder voor hem zong voor de oorlog. Ondanks het leeftijdsverschil van tachtig jaar en hun totaal verschillende achtergronden ontstaat er een sterke band tussen Joe en Brianna door de kracht van muziek.
