De komst van een mega windturbinepark in Groningen en Drenthe speelt mensen uit elkaar, waar ze eerder in harmonie samenleefden. De turbines, met een hoogte van meer dan tweehonderd meter, veroorzaken een tragedie. Wat wordt gewonnen en wat gaat verloren als het oude vlakke land zijn gezicht verliest en de bevolking zich verraden voelt?
Oud-minister Wiebes noemde het ‘bulldozer politiek’, Diederik Samsom sprak over een geweldige ‘mispeer’, want zoals in de Veenkoloniën moet het nooit meer gaan. Het heeft de plaatsing van de molens niet voorkomen. Bewoners voelen zich verraden door de overheid, door de rechtspraak en door boeren, die riante vergoedingen opstrijken. Lokale bestuurders kijken met lede ogen toe hoe het verzet tegen de windmolens verhardt.
Tegenwind volgt mensen die de afgelopen tien jaar een belangrijke rol speelden in de strijd tegen deze windparken. Een strijd die ludiek begint, maar grimmig en hard eindigt in ondergronds verzet. Twee prominente woordvoerders worden opgepakt. Een van hen zit maanden vast in voorarrest. Het laat diepe sporen na in de gemeenschap: hoe goedwillende burgers hun vertrouwen verliezen in de overheid en naar ‘de buitenkanten van het denken’ worden gedreven als ze zich niet gehoord en gezien voelen.
