De Colombiaanse abstracte schilder Carlos Salas is mijn vader. Dankzij onze hechte band, heb ik hem van dichtbij mee mogen maken bij zijn schilderen en in zijn leven. Door het project dat ik hem voorgesteld had, het filmen van het proces van de creatie van een van zijn kunstwerken, zien we nu de transformaties van een enorm cirkelvormig schilderij, van de eerste beweging van de kwast tot de laatste. De film is parallel aan dit proces ontstaan.
De locatie voor de film is de studio van Carlos Salas. Een unieke plek waar hij leeft en werkt. De werkplaats is ruimtelijk en wit met muren zonder ramen, badend in zonlicht dat binnenvalt door de gewelfde ramen in het plafond. De schilder heeft een energieke en fysieke relatie met het canvas. Van tijd tot tijd lijkt hij het aan te vallen of er door aangevallen te worden. Door zijn innerlijke en gesproken monologen maken we ook kennis met zijn mengelmoes van ideeën, gedachtes, gevoelens en herinneringen die door zijn hoofd gaan terwijl hij werkt.
De film nodigt de kijker uit om zich onder te dompelen in het donkerrood, het aardse geel of het zilverachtige grijs, in de stroken van de kwast en de structuren van diverse van zijn schilderijen die van alles bij je op kunnen roepen; kaarten, constellaties, landschappen…
