Het was nieuwsgierigheid dat me deed besluiten om naar de eerste documentaire van DocsintheCity te gaan in 2015. Het was een goed gevoel over hetgeen geboden zou worden om te besluiten meteen voor alle drie de documentaires van het eerste seizoen kaartjes te kopen. Dat bleek een goed voorgevoel. Dat is al weer jaren geleden en inmiddels heb ik er al veel gezien.

Het was de verrassing, de verwondering, de gezelligheid, de aanwezigheid van de maker(s) van de documentaire, de mogelijkheid om vragen te stellen aan die maker(s), het contact, de uitleg, de verduidelijking, de koffie, het drankje, het hapje, de beleving. Dat alles zorgde ervoor dat ik tot op heden zelfs nog geen enkele documentaire heb overgeslagen. De ene nog interessanter dan de andere, nog pakkender, nog aparter, nog tragischer, nog gekker en nog mooier.

Ja, op televisie kan ik ook documentaires zien en die kijk ik ook regelmatig, maar het feit dat bij ‘Docs’ de maker vaak lijfelijk aanwezig is maakt het wel heel speciaal. Trouwens; mooi ook om met andere bezoekers na te praten over de documentaire.

Het mooie initiatief van de organisatoren Willem en Mark om de avonden van DocsintheCity om te vormen tot het festival Beholders heeft het er voor mij als trouwe bezoeker niet makkelijker op gemaakt. Het is ondoenlijk om álle documentaires te kunnen zien. Zó veel documentaires op zó veel mooie plekken. Dat wordt keuzes maken. Ik ga echter mijn best doen om er zoveel mogelijk te gaan zien.

Dat kan ik iedereen die gezegend is met een brede interesse in de wereld ook aanraden. En met die documentaires in heel Meierijstad kom je nog eens ergens.

Het is écht leuk.

Die hard fan, Cor van Casteren